by adacayininhikayeleri.blogspot.com 14:54 0 yorum

Kendime gelemiyorum. Gözlerim balon gibiyken belki evden hiç çıkmamalıydım. Yaptım işte çıktım. Bu öyle bir karmaşa ki. Durulmak istiyorum. Yoruldum.
Artık benim de elimde okuyacak bir şeylerim var tekrar tekrar okuyabileceğim şeyler. Benim de artık haber almaya dair umudum var. 
Bazen hiçbir şey yetmiyor ya hani. Bazen de ufacık bir şey yetebiliyor. Bu şarkının sözlerinde geçtiği gibi. Çok fazla asla yetmez bana bilirsin ama bazen çok azı da yetebiliyor, tıpkı bir rüyanın insana yetebildiği gibi, yahut ağlayan birinin en sevdiği tarafından teselli ediliş şekli gibi.
Bazı adamlar vardır hani, insanı sevme şekliyle kendine hayran bırakırlar. Öyle güzel severler ki, öyle narin. Kadın zaten hiçbir şeye ihtiyaç duymaz. Bunu düşünüyorum sık sık. Kıymet bilmek gerekiyordu. Şükretmek gerekiyordu. Mutluluğumu bozmamam gerekiyordu...
İçim darmadağın. Yine de bir şeyler var gerçek bir şeyler.Hissettiğim tutunduğum...