by adacayininhikayeleri.blogspot.com 02:03 0 yorum

Allah'ım çok zorlanıyorum.
Biliyorum okumuyor ama yine de yazmak istedim.
Her gün saatlerce online olmasını bekliyorum. Bazı günler hiç göremiyorum. Gördüğümde ise sinyal vermeye başlıyorum belki görür diye. Makbulenin fotoğrafları kolumu jiletlemekle aynı şu sıralar. Ben böyle bir ızdırap yaşamadım.
Ağlamadığım bir gün olsun diliyorum. Şimdi de engel olamıyorum.
Şimdi sadece şunu soruyorum neden?
Neden
Ben belki her yaptığımla bunu hakettim.
Ama sen neden yaptın bunu
Ne olacak bundan sonra. Ben ne yapcam bundan sonra.
Keşke diyorum kalbim soğumuşken gitseymiş. Şimdi kalbimin bu yangını beni de yakıyor. Yanıyorum ben de bu yangınla.
Merak ediyor musun hiç acaba.
Sanmıyorum artık. Sevmiyor çünkü. Artık hiç umudum kalmadı. Bugün tam 23 gün oldu. Ve biliyorum sen oradasın 23tesin.
Sürükleniyorum. Hiç bilmediğim yollar var önümde. Artık umudum yok.
Mutlusundur inşallah...