Ben hatırlayıp öyle utanıyorum ki kendimden.
Büyüyorum artık sanırım.
O bütün saçmalıklarımla nasıl baş ettin onca yıl, nasıl katlandın bana?
...
Sen de özlüyor musun? Bana dair şeyleri.
Sadece beni ben yapan şeyleri.
Her şeyden arındığımda geride kalan şeyleri.
Sadece senin yanında uyuyakalmayı başaran o kızı.
Bir anda aniden uyuyan. Ölür gibi usulca. Nefesinde uyuyan o kızı...
Sakallarını öpen o kızı hiç özledin mi?
Ben onu kaybettim, öldü gitti, mezarını bile bulamadım.
İçimde sana dair her şeyle birlikte öyle şeyler yaptım ki, yemin ederim bir saniyesinde çıkmadın aklımdan.
...
Ben bir hata yaptım ve bedelini ödemek zorunda bırakıldım.
Şimdi her şey çok uzak, çok bulanık.
Hayatım öyle bulanık ve ben öyle yalnızım ki bu kalabalıklarda, yemin ederim başıma gelenleri anlatsam inanamazsın.
Ben hala inanamıyorum.
Her şeye rağmen aklına geldiğimde ne düşünüyorsun hakkımda?
Ruh hastası olduğumu mu?
Ben kendim hakkında artık bundan fazlasını düşünmüyorum.
Her şeyimi kaybettim.
Kendimi bile.
0 yorum:
Yorum Gönder